MARIA HUMMEL

FROM BERTA HUMMEL TO SISTER MARIA INNOCENTIA Berta's mother Victoria Hummel wrote in her biography of her third daughter, Berta: "She was a lovable, blond-haired, beautiful child, extremely lively. Most of all she liked to paint … a bunch of pretty flowers, a pleasing child's face, a beautiful evening mood, an autumnal forest. All these things could delight her and she would stand and look and look, for what seemed like an eternity." Berta Hummel with her dog "Lord", 1930/31 Early in life her parents recognized her talent for painting and drawing and encouraged her work. After her schooling, she was allowed to attend the "State School of Applied Arts" in Munich - not a matter of course for a girl at that time. B.Hummel working on her first large format oil-painting, 1926/27 In April 1927 she placed second in the entrance exams. Looking back, her years in Munich were the most creative and probably the happiest. The teachers, Prof. M. Dasio and Prof. E. Brauneis, pinned great hopes on her. More than 400 works still exist from that period. On March 1931 she passed the State Examination with straight A's, by far the best student that year. Her decision to enter the convent was a big surprise for everyone. During the investiture in the Franciscan Convent of Siessen she was given the name of Maria Innocentia. A entirely new set of tasks awaited her: drawing lessons, designs for liturgical textiles, small sacred pictures and altar pieces. Although these subjects were interesting for her, she faced the fact they restricted her artistic development. During this time she also continued drawing scenes involving children, which were soon published in books and as postcards. >> As a student in Munich (Berta Hummel, 2nd row behind Sister. M. Laura), 1931 The first "Hummel Book" appeared in 1934, published by Emil Fink of Stuttgart. In the same year, W. Goebel Porzellanfabrik in the town of Oeslau near Coburg announced his plans to model figurines from Maria Innocentia's works. She only gave her approval because of pressure from others. She knew well the dangers of the merciless laws of commercialisation. No time at all remained for her personal artistic works. She suffered increasingly under the pressure of the National Socialists, which also affected the convent. The income from the Hummel products enabled the Sisters to survive economically. They no longer had any schools, as the Nazi regime had taken this authority from them long ago. The conflict caused by these circumstances affected M. Innocentia's / Berta Hummel's constitution. Her personal suffering during this period gave rise to the most personal work of her convent years: The Stations of the Cross, a work deeply expressive of her artistic individuality. Sister Maria Innocentia Hummel OSF, 1934 In August 1937, at the age of 28 she took the veil for life. In 1940 the convent was taken over by the National Socialist regime. The Sisters were restricted to a small part of the convent for a period of five years, and struggled to survive. Maria Innocentia's health declined rapidly, making two stays in a sanatorium necessary. Suffering from tuberculosis, she was unable to recover even after the end of the war. She died in November 1946 at the age of 37. BERTA HUMMEL'S COMPLEXITY REACHES FAR BEYOND THE HUMMEL FIGURINES Naturally people conclude from the delightful children's scenes that the artist, too, was always a cheerful person. This interpretation was good for the marketing business. Berta Hummel became a "trademark." The complexity of her character remained unnoticed for many years. Red Dahlias, 1929/30 Only upon viewing her artistic work during her entire life can the complexity of her rich character be appreciated: sensitivity and exquisite lines in her flower studies, robust humor in her caricatures, genuine affection in her children's pictures, a clever awareness of particular features in the street scenes and landscapes. Massing, market square in spring, 1929 The energetic lines of the charcoal drawings and the freeness in her use of watercolor techniques show her artistic self-confidence and determination. The Dog "Lord", 1929/30 Berta's lively interest in her environment is documented in numerous portraits done during her college years in Munich. These show relatives and friends as well as professional models at the art school - altogether a fascinating gallery of her experiences and proof of her powers of observation. Lady in Red, 1930 It is astonishing that the artist who has become famous for her cheerful children's pictures is most effective and impressing in her portraits of elderly people. She portrays old age with deep empathy, but without an exaggeration. Portrait Maximilian Dasio, woodcut 1930

Zuster Maria Innocentia HUMMEL   MI Hummel beeldjes werden geboren in Duitsland in het jaar 1935.  Maar hun oorsprong gaat nog verder terug. Op het platteland in Beieren groeide, in de vroege jaren van de 20ste eeuw, een getalenteerd meisje op - een meisje met de naam Berta Hummel.  Ze was als een wervelwind van jeugdige energie, creatief vanaf haar vroegste dagen. Dit vrolijke kind vol eigenzinnigheid werd geboren in 1909. Zij was de derde van zes broers en zussen.  De Hummel familie woonde in het kleine dorpje Massing, boven de  familiale winkel.  Het levendige dorp, met zijn boordevolle etalages en klinkers als straatstenen,  en straten vol leven was een plaats van betovering voor een oplettend kind.  En deze Beierse buiten taferelen werden een deel van Berta's leven. In deze vruchtbare omgeving, groeide de verbeelding van Berta. En een vroeg en uitzonderlijk artistiek talent kwam tot bloei.   Berta's streng katholiek onderwijs begon op zesjarige leeftijd.  De zusters van de kleine lokale school, de school bestond uit een kamer, waren verbaasd door haar artistieke vermogen. Haar snelle, scherpzinnig schetsen wonnen de aandacht en bewondering van haar klasgenoten.   Toen ze 12 jaar was, kreeg Berta een leraar aanbevolen aan het Instituut Zusters van het Engels, Marienhoehe. Dit betekende een 35 km lange reis.  Dit internaat was een uitstekende plek voor Berta om haar artistieke opleiding te beginnen - en een enorme financiële last voor de familie Hummel. Maar de vader van Berta was zelf een artiest geweest die om financiële redenen gedwongen werd om zijn droom te laten varen. Hij was daarom vastbesloten om zijn dochter de kansen te geven die hij nooit kreeg.   Op Marienhoehe, werd de kunst van Berta aangemoedigd, getemperd met strenge discipline en een vleugje van religieuze inspiratie. Berta bloeide open onder de voogdij van zuster Stephania. Zij leerde werken met aquarellen en pastels.  Het duurde niet lang, of de idyllische dagen op Marienhoehe kwamen ten einde. Berta was een jonge vrouw van 18, klaar om haar weg te maken in de wereld. Er werd besloten dat voor de verdere ontwikkeling van haar talent een professionelere sfeer nodig was dan dat wat het landelijke Beieren haar kon bieden. Ze was op weg naar München.  Haar student dagen in Munchen,    In 1927 was München, een magneet voor kunstenaars, een centrum van modern design in Duitsland.  Op de Academie voor Toegepaste Kunsten, studeerde Berta op de traditionele manier - anatomie, portretten, stillevens, landschappen, en zelfs mode schetsen.  Berta maakte indrukwekkende werken, toen ze student was in München.  Maar ze is nooit gestopt met schetsen te tekenen van de scènes van haar kindertijd te Massing.  De karikaturen van Beierse kinderen gaan over hun leven van onschuld en vreugde.  In München werd Berta stiller, meer introspectief.  Hoewel het goed ging met haar, leefde ze teruggetrokken van het rauwe studentenleven, haar voorkeur ging naar de gestructureerde en geruststellende sfeer van de katholieke slaapzaal.   Berta was bevriend met  twee Zusters Franciscanessen - Laura en Kostka - die waren naar München gekomen om haar een opleiding te geven als kunstleerkracht. Berta groeide heel dicht tot deze vrienden. Ze bestudeerde gretig het geleende  Franciscaanse Boek van het Reglement. Haar toekomst werd plotseling voor haar duidelijk.   In het voorjaar van 1931, studeerde Berta Hummel af als de top van haar klas. Ze werd uitgenodigd om te verblijven en te doceren aan de Academie, maar wees het aanbod af.  Na haar afstuderen trad Berta toe tot het klooster van Siessen, vastbesloten om haar leven en haar kunst te wijden ten dienste van God.   Het klooster SIESSEN  Diep in het Duitse platteland, bevindt al zeven eeuwen zich het klooster Siessen.  Berta werd gewijd en vond door deze poorten haar nieuwe huis.  Siessen was een zelfdragend klooster gesticht door de dominicanen in het jaar 1259. In 1860, werd het klooster doorgegeven aan een Franciscaanse Orde, die gewijd was aan onderwijs en kunsten.  Buiten het klooster, waren het toen hevige en wispelturige tijden voor Europa. Maar binnen de oude muren van Siessen, was het leven sereen. Berta was lid van een gemeenschap van ongeveer 250 Zusters Franciscanessen voornamelijk betrokken bij het onderwijs.  Als een nieuwkomer, moest Berta bijna elke taak uitvoeren in het klooster, van brood bakken tot dweilen en schrobben.  Ze ontwierp exquise gewaden en altaar kleren die werden genaaid in de werkplaats van het klooster.  Maar zij kreeg ook de vrijheid voor haar eigen kunstwerken. In de rust van het klooster, schilderde Berta meesterlijke religieuze werken. Maar zoals altijd, bleef ze ook kinderen schetsen.   Ze werd elke dag omringd door kinderen, want ze gaf kunstles aan St. Anna, een meisjes school in de buurt Saulgau. De vrolijke jonge novice won de harten van haar leerlingen.  Het werd een traditie onder Saulgau gezinnen om een portret van hun kind te hebben geschetst door Berta Hummel.  Na een tijd, begon Berta Siessen te beschouwen als haar thuis. In 1931, haar noviciaat compleet, wijde ze de rest van haar leven aan haar geloof. Ze nam de naam Maria Innocentia en ontving haar zwarte sluier en de ring die haar huwelijk symboliseert met Christus en de Kerk.  De kunstwerken van  Zuster Hummel worden gepubliceerd in boeken en als kunst-kaarten. De opbrengsten ondersteunde de leer van het klooster en de missionaire inspanningen. Aangezien de reputatie van de Zuster groeide, vonden haar illustraties de weg naar München.    Een historisch partnerschap  Franz Goebel, eigenaar van de gerenommeerde porseleinfirma, W. Goebel Porzellanfabrik, had een zakeninstinct dat beeldjes van kinderen een beetje vreugde konden brengen in de Duitse gezinnen in deze moeilijke tijden. Wanneer het kunstwerk van zuster Hummel zijn aandacht trok, reisde Franz naar München om meer te zien. Daarna maakte hij het monumentale besluit - om een lijn van beeldjes maken op basis van de tekeningen van zuster Maria Innocentia Hummel.  Een vertegenwoordiger van Goebel maakte de eerste reis naar het klooster met drie monsters van sculpturen. Hij werd goed ontvangen door Zuster Hummel en triomfantelijk teruggestuurd. Natuurlijk, moesten er een aantal afspraken gevolgd werden, maar in principe, aanvaarde het klooster van Siessen het idee.   Er volgde een spannende periode van experimenteren. De kunstenaar erkende dat de Goebel beeldhouwers de nodige vrijheid kregen om haar werk te interpreteren. Haar primaire betrokkenheid waren de kleuren en de decoratie. Zij werkte nauw samen met de Goebel schilders bij het ontwikkelen van een nieuw palet van kleuren om haar tekeningen waarheidsgetrouw te doen overkomen.  Toen iedereen tevreden was met de nieuwe lijn, Vroeg Franz aan Zuster Hummel Goebel voor de productie en distributie rechten, van de beeldjes die haar naam zouden dragen. De kunstenares drong aan op verdere controles van de authenticiteit en de decoratie.Natuurlijk zouden de royalty's gaan naar het klooster van Siessen. Een overeenkomst werd ondertekend op 9 januari 1935. Deze datum is sindsdien beschouwd als de officiële geboortedag van MIHummel beeldjes.   Er was geen betere gelegenheid om de nieuwe figuren op de markt te brengen dan de Leipzig Lente beurs van 1935. Hier waren belangrijke afnemers op zoek naar de meest innovatieve Europese producten. . De beeldjes trokken de aandacht op de beurs, en de invoering werd beschouwd als een succes. De MI Hummel lijn groeide snel.  Deze vrolijke voorstellingen van de kindertijd leken de verbeelding van het publiek aantespreken.  Tijdens de tweede wereldoorlog golden strenge beperkingen voor de productie van de beeldjes.  Maar zodra de oorlog voorbij was,vonden de MI Hummel beeldjes alsmaar meer vrienden over de hele wereld. De vrolijke figuurtjes werden heel snel populair in heel Duitsland, ook bij de Amerikaanse G.I '  Zuster Hummel kreeg een long aandoening die uiteindelijk werd gediagnosticeerd als tuberculose. Zuster Maria Innocentia Hummel overleed op 6 november 1946 op de jonge leeftijd van 37 jaar.   Dit was een vrouw die nooit de vitale vonk van de jeugd had verloren. Met de ogen van een kunstenares zag ze de spirituele essentie van het leven om haar heen en bracht die over op het doek, eenvoudig en eerlijk, als haar geschenk aan de wereld.    Gelukkig, had de vruchtbare zuster een schat aan kunstwerken achtergelaten die de basis werd voor nieuwe MI Hummel beeldjes tot vandaag. Hoewel niemand in haar schoenen kon staan, werd een artistieke raad van bestuur aangesteld bij het klooster van Siessen als hoeders van de erfenis van Zuster Hummel.  Vandaag, zijn de MI Hummel beeldjes een van 's werelds meest geliefde verzamelobjecten, een eerbetoon aan de geest van de jeugd en het talent van een briljant artiest.